من به گيسوي تو خشنودم

به نگاهي باراني

به دلم مي گويم:

چه اميدي داري.

سرم از فتنه ي تو

نه به دنيا فرود آمده نه عُقبا را

من به فتنه ي تو نيز خشنودم.

لا به لاي تَرَک سرد سکوت

نسيم هواي پاک

روي گونه هاي نور

شوق بودن مرا

مي شکفد.

                    من به اين شکفتن ها خشنودم.

تپش ترانه هاي خاک

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: